“Συνήθως λέω στον εαυτό μου, ότι θα τρέξω μόνο για 10 λεπτά. Αν συνεχίσω να μη θέλω, θα γυρίσω πίσω. Ποτέ δεν έχω τρέξει μόνο για 10 λεπτά…”
Λίγους μήνες μετά την πρώτη της συμμετοχή στον Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθήνας αλλά και με την ευκαιρία της τιμητικής της βράβευσης από τον σύλλογο στον οποίο ανήκει, η 36χρόνη εργαζόμενη μητέρα και δρομέας των #Lepantorunners Κωνσταντίνα Κολιοδέδε, μας μίλησε για το πώς ανακαλύπτει τα όρια του εαυτού της μέσα από τις μεγάλες αποστάσεις και απάντησε σε όλες εκείνες τις απορίες που μπορεί να χει ένας συνηθισμένος άνθρωπος, που τρομάζει και μόνο στην ιδέα να τρέξει 2 χιλιόμετρα.
Κωνσταντίνα, ποια είναι η βασική σου ασχολία στη ζωή;
Είμαι Ιχθυολόγος. Εργάζομαι στην ΝΗΡΕΥΣ Α.Ε., στο τμήμα Παθολογίας και ποιοτικού ελέγχου.
Γιατί τρέχεις; Ποιος είναι ο στόχος σου;
«Το μικρόβιο» το κόλλησα από την μητέρα μου, η οποία με έπαιρνε μαζί της κάθε χρόνο στον Γύρο της Αθήνας. Πριν από 3 χρόνια περίπου συναντήθηκα με τους «Lepanto Runners» οι οποίοι με προέτρεψαν στο να ασχοληθω με το τρέξιμο. Ξεκινούσα από το μηδέν. Έψαχνα μια διέξοδο από την καθημερινότητα.
Στόχος μου είναι να συνεχίσω να τρέχω για πολλά χρόνια ακόμα, διατηρώντας ωστόσο το αρχικό μου κίνητρο: τη διασκέδαση.
Ποιο είναι το κίνητρό σου για να βγεις από την πόρτα, ακόμα και όταν είσαι κουρασμένη;
Συνήθως λέω στον εαυτό μου, ότι θα τρέξω μόνο για 10 λεπτά. Αν συνεχίσω να μη θέλω, θα γυρίσω πίσω. Ποτέ δεν έχω τρέξει μόνο για 10 λεπτά…
Τι σε «ρίχνει» στο τρέξιμο και τι σε «ανεβάζει» περισσότερο;
Νομίζω ότι μόνο θετικά έχει το τρέξιμο. Αν παρόλα αυτά έπρεπε να βρω κάτι αρνητικό, αυτό θα ήταν η προσκόλληση μας με τους αριθμούς τους χρόνους και τα χιλιόμετρα. Προτιμώ να απολαμβάνω το τρέξιμο σε μια πιο αγνή μορφή. Με ανεβάζει πολύ η αίσθηση που νιώθω μετά από μια καλή προπόνηση. Η αύρα της επίτευξης του στόχου και το «άδειασμα» των αρνητικών συναισθημάτων.
Τι σκέφτεσαι όταν διανύεις μεγάλες αποστάσεις;
Μου αρέσει πολύ να ακούω μουσική. Περνάνε γρήγορα τα χιλιόμετρα όταν ταξιδεύει και το πνεύμα με την μουσική.
Στον Μαραθώνιο επίσης αφιέρωνα την σκέψη και το καθένα χιλιόμετρο σε κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο, στην οικογένεια μου, αλλά και στην «επίλεκτη οικογένεια» όπως λέω, τους φίλους μου, οι οποίοι με στήριζαν από το πρώτο βήμα μου έως και σήμερα! Τους ευχαριστώ πολύ!
Από που αντλείς έμπνευση για να πας ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνεις στα όριά σας;
Συνήθως σκέφτομαι όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να τρέξουν, λόγω προβλημάτων υγείας και ξαφνικά αισθάνομαι ότι παίρνω δύναμη, γιατί τρέχω γι’ αυτούς.
Έχεις λάβει μέρος σε πολλούς αγώνες. Τι σου έμεινε από την εμπειρία;
Πολλά και όμορφα συναισθήματα. Το άγχος πριν την εκκίνηση, οι λίγες κουβέντες με τους συναθλητές, ο τερματισμός που κάποιες φορές «απομακρύνεται», οι αγκαλιές που μοιραζόμαστε στο τέλος…το «Ευ αγωνίζεσθαι».
Ποιο είναι το αγαπημένο σου υγιεινό σνακ;
Όλοι οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν. Βασιλικοί χουρμάδες σε ψωμί ντίνκελ με ταχίνι και μέλι.
Έχεις κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;
Είχα συγκλονιστεί πριν από ένα χρόνο, όταν άκουσα ότι η Αμαλία Ματθαίου παρόλο που στο πρόσφατο παρελθόν της, αντιμετώπισε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, αποφάσισε να συμμετάσχει και τερμάτισε πρώτη -1η- στην κατάταξη των γυναικών στον «Ευχίδειο Άθλο» των 215 χλμ. Αποτελεί πρότυπο για μένα!
Έχεις τραυματιστεί τρέχοντας;
Όχι μέχρι στιγμής. Όπως μου έμαθαν και τα μέλη του “Lepanto Runners” {τους οποίους και ευχαριστώ που με έβαλαν στη μεγάλη οικογένειά τους και με στηρίζουν σε κάθε μου προσπάθεια}, πάντα κάνω προθέρμανση και αποθεραπεία και πάντα ακούω το σώμα μου.
Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχεις τρέξει;
Ως λάτρης της φύσης θα πω το "Tihio Race". Η θέα από την κορυφή είναι απερίγραπτη. Πώς μετράς την απόσταση που διανύεις;
Με ειδικό ρολόι με GPS.
Έχεις κάνει trail running στο βουνό; Ναι!
Έχω λάβει μέρος σε κάποιους αγώνες βουνού και η εμπειρία είναι μοναδική. Είναι πιο δύσκολοι από τους αγώνες στην άσφαλτο αλλά η ομορφιά του τοπίου σε αποζημιώνει!
Το τρέξιμο σε βοήθησε να ξεπεράσεις κάποια εξάρτηση;
Με βοηθάει στο να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να έχω υπομονή, επιμονή, να βάζω στόχους. Με βοηθάει στο να διατηρώ έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Και χάρη στο τρέξιμο, έκοψα τη ζάχαρη.
Και μια τελευταία ερώτηση.... υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέσαι να πάς για τρέξιμο; Βεβαίως. Τότε όμως σκέφτομαι πόσα πράγματα θα κερδίσω αν βγω για ένα μικρό, έστω τρεξιματάκι, κι αμέσως σηκώνομαι, δένω τα παπούτσια μου και φεύγω... ~ η συνέντευξη αρχικά δημοσιεύτηκε στο φύλλο της εφημερίδας ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ press.